آسيمه سر رسيدي از غربت بيابان
دلخسته ديدمت از آوار خيس باران
وامانده در تبي گنگ ناگه به من رسيدي
من خود شکسته از خود در فصل نااميدي
در برکه دو چشمت نه گريه و نه خنده
گم کرده راه شب را سرگشته چون پرنده
من ره به خلوت عشق هرگز نبرده بودم
پيدا نمي شدي تو شايد که مرده بودم
من با تو خو گرفتم از خنده ات شکفتم
چشم تو شاعرم بود تا اين ترانه گفتم
در خلوت سرایم یکباره پر کشیدی
آهنگاه ای پرنده بار دیگر پریدی
, کد آوای انتظار همراه اول های سریال دندون طلا